Od czasu do czasu do mediów przedostają się informacje o wykorzystaniu technologii cyfrowej jako broni. Słyszeliśmy o ekstremalnych scenariuszach grożących fizyczną zagładą świata, ale o wiele powszechniejsze jest wykorzystanie cyberbroni przeciwko celom cywilnym: doprowadzenie do potężnych awarii zakładów przemysłowych, sparaliżowanie miejskich systemów komputerowych albo próby fałszowania wyników wyborów.

Cyberbroń to wybór idealny: jest tania, łatwa do ukrycia i trudno udowodnić jej wykorzystanie. Można za jej pomocą wpływać na wydarzenia ogólnoświatowe, ale bez wywoływania otwartej wojny. Wystarczy przecież sfrustrować i spowolnić przeciwnika, podkopać działanie instytucji i wzbudzić w obywatelach gniew lub poczucie zagubienia.

Od czasu do czasu do mediów przedostają się informacje o wykorzystaniu technologii cyfrowej jako broni. Słyszeliśmy o ekstremalnych scenariuszach grożących fizyczną zagładą świata, ale o wiele powszechniejsze jest wykorzystanie cyberbroni przeciwko celom cywilnym: doprowadzenie do potężnych awarii zakładów przemysłowych, sparaliżowanie miejskich systemów komputerowych albo próby fałszowania wyników wyborów.

Cyberbroń to wybór idealny: jest tania, łatwa do ukrycia i trudno udowodnić jej wykorzystanie. Można za jej pomocą wpływać na wydarzenia ogólnoświatowe, ale bez wywoływania otwartej wojny. Wystarczy przecież sfrustrować i spowolnić przeciwnika, podkopać działanie instytucji i wzbudzić w obywatelach gniew lub poczucie zagubienia.

Pierwszy „strzał” zwiastujący erę wojen cyfrowych padł na przełomie 2009 i 2010 roku w zakładzie wzbogacania uranu pod Natanz w środkowym Iranie. Przedstawiciele jednostki ONZ odpowiedzialnej za monitorowanie irańskiego programu nuklearnego zorientowali się, że wirówki służące do wzbogacania uranu zaczęły się psuć na ogromną skalę bez pozornie wytłumaczalnych przyczyn.

Nie wiedzieli jeszcze, że kilka miesięcy wcześniej, w czerwcu 2009 roku, ktoś dyskretnie uruchomił niszczycielską broń cyfrową na komputerach w Iranie. Ta broń, nazwana Stuxnet, po cichu wśliznęła się do krytycznych systemów w Natanz z jednym zadaniem: sabotować program nuklearny w Iranie.

Nie, to nie jest kolejna powieść science fiction. Na stronach tej książki znajdziesz całą historię tej pierwszej na świecie cyberbroni, od jej genezy za murami Białego Domu do skutków jej użycia w irańskim zakładzie.