Około 300 milionów lat temu duża granitowa intruzja utworzyła strukturę, która stała się fundamentem dzisiejszego masywu Mont Blanc. Narodzony w piekielnym żarze do dziś świeci płomiennymi kolorami granitu turniczek na wszystkich swoich wzniesieniach. Obok skał lód jest drugim podstawowym materiałem, który zdeterminował jego majestatyczną i różnorodną architekturę. Jest jeszcze jedna cecha, która wyróżnia tę część łańcucha Alp - to jej historia. Na Mont Blanc bowiem narodził się alpinizm, tutaj raczkował i dorastał.

Pokolenia alpinistów sprawdzały się na jego ścianach, podążając liniami narzuconymi przez naturę lub wymyślając własne wspinaczkowe wyzwania, których ten masyw jest niewyczerpanym źródłem. Przewodnik proponuje wybór dróg o średniej trudności technicznej, a więc osiągalnych dla każdego z odpowiednim przygotowaniem. Na tych trasach sportowe osiągnięcia schodzą na drugi plan w stosunku do pełnego doświadczenia gór.

Szwajcaria - brzmi jak synonim pięknych krajobrazów. Jak najlepiej doświadczyć tego piękna? Wędrując pieszo od schroniska do schroniska, przebywając całymi dniami z dala od cywilizacyjnego zgiełku i poznając kraj, który oferuje fantastyczne doznania. W niemal każdej dolinie i w każdym regionie bowiem znajdziemy małe i duże atrakcje, od smacznej tradycyjnej kuchni, przez język i styl architektoniczny, po niesamowite formacje górskie.

Przewodnik jest pomyślany tak, by dać podróżnikom jak najwięcej możliwości: od krótkich wypadów weekendowych, przez wielodniowe rodzinne wędrówki, po trasy trekkingowe, długością i charakterem bardziej przypominające te w Nepalu niż w Alpach. Punkt ciężkości jednak został położony na wędrówki, na które trzeba przeznaczyć około tygodnia. Znalazło się tu kilka wielodniowych tras, które z pewnością zajmują wysokie miejsca na liście życzeń każdego miłośnika trekkingu.

Gdybym miał określić swoje życie dwoma słowami, byłyby to góra i dolina. Do dziś mam w pamięci żywy obraz naszego nauczyciela ze szkoły podstawowej w Ahornach, opowiadającego o najwyższej górze świata lub jak z bratem, siedząc w izbie przed radiem, śledzimy całymi dniami wejście trzech saksońskich alpinistów na Große Zinne.

Nawet nie śmiałem marzyć, że sam stanę kiedyś na szczycie Mount Everestu, nie mówiąc już o innych najwyższych górach globu. A co dopiero, że będzie dane mi pisać historię alpinizmu, najpierw jako partner wspinaczkowy Reinholda Messnera aż do jego czternastego ośmiotysięcznika, a potem na własną rękę: jako autor najszybszego wejścia na Mount Everest, zjazdów na nartach z wierzchołków Nanga Parbat i Mount Everestu czy wytyczenia nowej drogi na Jasembie.

Rekordy, prędkość, konkurencja: wszystko to wpływało przez długi czas na moje życie. [...] Ten swoisty wyścig jest dla nas, alpinistów, błogosławieństwem i przekleństwem zarazem.

Ludzie i góry...

Pierwszą wersję tej książki Aleksander Lwow, jeden z najwybitniejszych polskich himalaistów i alpinistów, napisał dwadzieścia pięć lat temu. Z czasem stała się ona klasykiem gatunku. Pisał ją nie dla kolegów wspinaczy i alpinistów, pisał dla "miłośników gór" - tych, co najpewniej nigdy nie spędzą nocy w namiocie szarpanym przez mroźny wiatr ani nie będą szturmować himalajskich olbrzymów. Pisał dla zwykłych ludzi, którzy kochają góry i podziwiają zdobywających je "wojowników".

Zwyciężyć znaczy przeżyć... to przede wszystkim książka o ludziach gór. Snując swą wysokogórską opowieść, Aleksander Lwow do minimum ogranicza opisy karawan, zakładania baz, budowania obozów wysokościowych i rozwieszania poręczówek.