Iran to kraj budzący wiele skrajnych emocji i oceniany zwykle przez pryzmat stereotypów, często niezgodnych z rzeczywistością. Warto odrzucić uprzedzenia, by odkryć jego piękno i doświadczyć gościnności jego mieszkańców - ciekawych przybyszów z "innego świata" i łatwo nawiązujących rozmowę przy tradycyjnej szklance herbaty.

Zobaczymy tu kilka twarzy Orientu: pustynne pustkowia, zaśnieżone góry, pola szafranu, charakterystyczne dla pejzaży miast minarety i badgiry, barwne bazary, perskie ogrody, mozaiki meczetów, a także liczne pamiątki po olbrzymim imperium, jakim była starożytna Persja.

Iran to także kalejdoskop kultur: wielkie miasta i wiejska prowincja to dwie odmienne kulturowo "planety", współtworzone przez dalekowschodnie ludy - dominujących Persów, ale także Azerów, Kurdów, Lurów, Bachtiarów, Beludżów i in.

Jeszcze do niedawna pomysł wyjazdu do kraju ajatollahów spotykał się z wielkim zdumieniem. Iran – potępiany przez całe lata, obłożony wszelkimi restrykcjami gospodarczymi i finansowymi – powoli jednak wraca na polityczne i podróżnicze salony świata.

Po podpisaniu porozumienia atomowego i zniesieniu sankcji odkrycie skarbów dawnej Persji na nowo stało się więc możliwe. Podróż po Iranie ma wiele wymiarów i odcieni. Stojąc przy elamickim zikkuracie sprzed trzech tysięcy lat, niewątpliwie dotyka się najdawniejszej historii. Podobnie w starożytnym Persepolis – zachowały się tam pozostałości po potędze wielkiego imperium, a także ślady niemalże zapomnianego zoroastryzmu, wyznawanego niegdyś przez mieszkających tam ludzi.